Pages

Friday, February 5, 2010

پیام زندانیان سیاسی در آستانه تجمع مردمی امروز (جمعه) مقابل زندان اوین




شبکه جنبش راه سبز (جرس ):زندانیان سیاسی زندان اوین در آستانه تجمع اعتراضی مردم که فردا -جمعه -ساعت هشت شب مقابل در اصلی اوین برگزار می شود ،پیامی را خطاب به ملت ایران ارسال کرده اند و ضمن ابزار نگرانی نسبت به نقل و انتقال های صورت گرفته در اوین ،خواستار حضور سبز مردم در راهپمایی 22 بهمن شده اند.آنها همچنین خواستار بیداری مردم نسبت به نکاتی شدند که میر حسین موسوی در خصوص وضعیت قوه قضائیه در سخنان خود به ان اشاره کرده است .

متن کامل این پیام که توسط زندانیان سیاسی به بیرون راه یافته است به این شرح است:

مردم شریف ایران

ما زندانیان سیاسی همچون لکه سیاهی بر صورت رژیم هستم.باید این سیاهی بیشتر دیده شود.گردهمایی خانواده های زندانیان ،حمایت نهادهای حقوق بشری و انتشار گسترده اخبار مربوط به زندانیان در رسانه ها این سیاهی را بیشتر نمایان خواهد کرد.

این ننگ بزرگی برای حکومت است که در سی و یکمین سالگرد تاسیس خود این همه زندانی عقیده و اندیشه دارد. زمانه در حال تغییر است .همزاد پنداری با رژیمی که پس از سی سال در تک تک سلول های جامعه و مردم نفوذ کرده بود ،در حال فروپاشی است.

اگر در نخستین روزهای پس از انتخابات مردم هراسان ،بلاتکلیف و ناامید وارد خیابان های تهران شده بودند ،اینک پس از گذشت چند ماه این اعتراض ها گسترده تر ،عمیق تر و سازمان یافته تر به شهرهای دیگر کشور هم کشیده شده است. انتقاد نسبت به جکومت و رفتارهای ولی فقیه اکنون علنی تر شده است.هاله ای از تقدس که رژیم در همه این سالها برای خود و رهبری ایجاد کرده بود اکنون شکسته شده است.آنهایی که نماد خشونت ،خیانت ،دروغ و تزویر رژیم اند ،هر روز بیشتر به حاشیه می روند وکمترکسی این روزها حاضر به حمایت تمام قد از این دولت است.

گاه و بی گاه برخی از زندانیان سیاسی را از بندی به بند دیگر و یا از زندانی به زندانی دیگر منتقل می کنند.گرچه دلایل آن می تواند بازجویی های مجدد و پرونده سازی های تازه باشد ،اما تجربه زندان های دهه شصت و همچینن تجربیات کشورهای دیکتاتوری در امریکای لاتین نشان می دهد که پیامد این نقل و انتقال ها می تواند از بین بردن زندانیان سیاسی هم باشد.

فشار بر زندانیان ،از بین بردن شاهدان جنایت ،ناپدید شدن برخی از فعالان اجتماعی و سیاسی همه روش هایی است که جهان در دهه های 60 ،70 و اوایل دهه 80 با آن مواجه بوده است.این شگردهای بی حاصل را دیکتاتوری ایران هم به خوبی می شناسد و سعی می کند از آن در آزار و اذیت زندانی های سیاسی و خانواده هایشان استفاده کند.ما ایمان داریم استفاده از این شگردها در نهایت دستاوردی جز بی آبرویی بیشتر برای حکومت ایران ندارد .اگر جز این بود حالا باید شاهد حکومت نرون در آرژانتین ،پینوشه در شیلی ، سرهنگ ها در یونان ، فرانکو در اسپانیا ،پهلوی در ایران و صدام حسین در عراق باشیم.

ما از اینکه در زندان های حکومت تبدیل به شهدای جنبش سبز شویم ترسی نداریم .با این همه برای بی اعتبار کردن هرچه بیشتر حکومت و جلوگیری از شکل گیری یک فاجعه مشابه با اعدام های سال 67 ،خواستار حضور ناظران بین اللملی و نمایندگان سارمانهای مستقل حقوق بشری در زندان های ایران برای اطمینان از سلامتی همه زندانیان سیاسی هستیم.

نکته مهم دیگری که می خواهیم با شما مردم شریف ایران در میان بگذاریم همان است که میرحسین موسوی در تازه ترین سخنان خود به آن اشاره کرده است : نحوه ارتباط قوه قضاییه با به اصطلاح ضابطین خودش است.

ما زندانیان سیاسی بارها از بازجوهای خود شنیده ایم که با افتخار می گویند ما به قاضی پرونده دستور می دهیم .بازجوها در ابتدای بازجویی ها به برخی از زندانی ها حکم زندان آنها را اعلام کرده و گفته اند ما از قاضی پرونده برای شما چنین حکمی درخواست خواهیم کرد و شگفتا که همان حکم چند ماه بعد توسط قاضی صادر شده است. میرحسین موسوی در سخنان خود گفته است:" باید دید قاضی ها فرمان می دهند و تصمیمی می گیرند یا نیروهای انتظامی و امنیتی؟ قوه قضاییه ای که در قانون اساسی به صورتی قوی بر استقلال آن تأکید شده است امروز باید دید که اختیاراتش تا چه حد است؟ تا چه مقدار شأن و منزلت آن مراعات می شود؟"

ما به عنوان زندانیانی که نزدیک به هشت ماه است گروگان سیستم نظامی و امنیتی هستیم پاسخ سوال مهندس موسوی را چنین می دهیم:"تردید نکنید که سیستم قضایی به صورت مترسکی در دست سیستم نظامی –امنیتی بویژه سپاه پاسداران عمل می کند.وضع به جایی رسیده که حتی برخی از قضات به هنگام ابلاغ حکم به برخی از زندانی ها می گویند :"این حکم را ما به درخواست بازجوهای پرونده برای شما صادر کرده ایم."

ما در پایان ضمن استقبال از سخنان اخیر آقایان موسوی و کروبی ،از مردم ایران دعوت می کنیم در روز بیست و دوم بهمن حضوری سبز درهمه شهرها داشته باشند.

No comments:

Post a Comment